KRUSZNIK - DANOWSKIE szlak czerwony - 8,5 km

Jest to szlak krótki, pozwalający połączyć szlaki wigierskie (bezpośrednio - zielony okolowigierski) z augustowskimi (poprzez szlak żółty Augustów-Mikaszówka). Wiąże on Monkinie z głównymi szlakami Puszczy Augustowskiej. Wychodzi z Wigierskiego Parku Narodowego, dwukrotnie przecina jego granice i schodzi do rynny lodowcowej, wypełnionej jeziorami (poznamy Blizno i Blizienko). Na trasie zobaczymy ładne fragmenty leśne, ciekawy kościół drewniany oraz interesujące przykłady budownictwa ludowego w Monkiniach. Mogą z niego korzystać także rowerzyści, poza odcinkiem nadbrzeżnym przy jeziorze Blizno, który można ominąć utwardzoną drogą.

0,0 [8,5] km. Zaczyna się w Kruszniku, przy weźle szlaków nad jeziorem Mulaczysko (rozdroże żwirówek). Przechodzi tędy szlak zielony okołowigierski (Stary Folwark-Stary Folwark). Drogowskaz informuje, że idący zielonym mają do ambony widokowej 0,8 km, do Bryzgla - 2,7; zaś w przeciwnym kierunku (wschód), a wiec do Jastrzębów - 2,5 km, do Starego Folwarku - 20 km, do Monkiń - 3,8 km, a do Danowskich - 8 km. Idziemy na południe drogą żwirowaną pod górę. Z prawej strony widać jezioro Mulaczysko, przed nam - domy wsi Krusznik. Po 200 m przekraczamy szeroką żwirówkę, wiążącą Sernetkiz Bryzgiem. Idziemy prosto drogą żwirowaną przez pola, na których od czasu do czasu pojawiają się zabudowania kolonijne.

1,3 [7,2] km. Wchodzimy w las; 150 m dalej, na zakręcie (z lewej) dochodzi droga. Zmieniamy kierunek marszu na południowo-zachodni. Z prawej strony pojawia się pole; z lewej las obrzeżony brzozami i dębami.

1,9 [6,6] km. Przed leśniczówką Krusznik (obwód ochronny WPN) przechodzi szosa asfaltowa z Macharc przez Bryzgiel do szosy krajowej nr 19. Z lewej strony i dalej w prawo znajdują się miejsca wypoczynku. Naprzeciw, na sośnie, wisi kapliczka szafkowa. Przy tablicy Wigierskiego Parku Narodowego skręcamy w lewo i 30 m idziemy asfaltem. Potem skręcamy w prawo, w leśną dróżkę. Rośnie tu las mieszany świeży. Z lewej strony mamy ścia­nę drągowiny, z prawej - las prześwietlony. Można tu zobaczyć ciekawe mchy.

2,5 [6,0] km. Przecinamy drogę oddziałową. Dużo tu leszczyny i podrostów dębu. Po 50 m dochodzimy do większej drogi leśnej i skręcamy w lewo. Mamy wokół las mieszany świeży, z sosnami, dębami, brzozami i świerkami. Z prawej prześwitują pola. Po 150 m, za firanką lasu, pojawia się cmentarz.

3,25 [5,25] km. Osiągamy drogę utwardzoną i skręcamy w pra­wo. Po 50 m mijamy bramę cmentarną. Wśród różnych mogił zwraca uwagę grób działacza polonijnego, Czesława Leluka, porucznika pilota z czasów wojny, zmarłego w Buenos Aires. Jego ojciec, leśniczy w Tobołowie, zginął w 1944 roku z rąk partyzantów. Idziemy prosto, po czym wychodzimy z lasu i wkraczamy miedzy zabudowania Monkiń.Dochodzimy do szosy asfaltowej. Z prawej strony stoi krzyż drewniany z kowalskim okuciem, z lewej - szkoła. Skręcamy na asfalt. Mijamy budynki szkolne, położone po obu stronach drogi.

3,8 [4,7] km. Z prawej strony, na wysokiej górze, widzimy ładny, utrzymany w tradycyjnym stylu puszczańskim kościół. Za kościołem jest krzyżówka dróg. Idziemy nadal asfaltem w le­wo. Wieś ma zabudowę zwartą. Mijamy kilka budynków drewnianych z ładnie rzeźbionymi gankami; w ostatnim z nich mieści się biblioteka. Z prawej strony znajduje się sklep spożywczy, a przy końcu wsi - sklep spożywczo-przemysłowy Za ostatnim budynkiem na usypanym w 1935 roku z inicjatywy nauczyciela Aleksandra Dyczewskiego (dla upamiętnienia marszałka Józefa Płłsudskiego) kopcu stoi drewniany krzyż. Naprze­ciw rośnie pomnikowy dąb z piękną kapliczką szafkową. Jest tu też miejsce wypoczynku. Skręcamy przed nimi, w utwardzoną drogę, biegnącą między skrajem lasu a polami przetykanymi kępami brzezin. Idziemy wzdłuż linii telefonicznej. Widać stąd oddalone, pojedyncze zabudowania.

5,2 [3,3] km. Na rozdrożu schodzimy w lewo; 200 m dalej, idąc drogą żwirowaną, mijamy leśnictwo Monkinie. Rosną tu okazałe dęby. Z prawej strony dostrzegamy bagno olszowe, a przy drodze - liczne krze­wy trzmieliny. Idziemy wzdłuż płotu. Po 200 m zagłębiamy się w las; rosną tu leszczyny, świerki, sosny. Mijamy młodniak z jednej, zaś drągowine sosnową z drugiej strony. Kierujemy się konsekwentnie na południe. Po drodze, wśród młodniaka zwraca uwagę wysoki dąb i sosny.

6,7 [1,8] km. Natykamy się na szeroką drogę, skręcamy nią w pra­wo, a następnie po 50 m, gdy ujawnia się jezioro Blizno, skręcamy ostro w lewo i schodzimy ze skarpy nad brzeg jeziora. Z prawej strony oglądamy jezioro z malowniczą wyspą. Po 150 m mijamy leśne pole biwakowe, potem - słupek oddziałowy 32/54. Nad wodę schylają się drzewiaste jałowce. Ścieżka bywa trudna do prze­bycia ze względu na wiatrołomy.

7,1 [1,4] km. W miejscu biwakowym odchodzimy od jeziora, osiągamy żwirówkę i skręcamy w nią w prawo. Po kilometrze marszu schodzimy się z szerszą drogą żwirową, by znaleźć się na po­czątku wsi Danowskie. Wchodzimy między osiedle domków letniskowych. Łączy się tu z naszym szlak żółty (Augustów-Mikaszówka). Z lewej strony stoi krzyż drewniany. Wkrótce do naszej drogi dochodzi żwirówka z Tobołowa, a wraz z nią szlak czarny (Sucha Rzeczka-Danowskie).

8,5 [0,0] km. Trasa kończy się przed mostkiem między jeziorami Blizno i Blizienko (węzeł szlaków).