AUGUSTÓW - MIKASZÓWKA szlak żółty - 61,9 km

Szlak ten wiąże się ze szlakami wigierskimi. Początkowo prowadzi wzdłuż pięknych jezior augustowskich - Białego, Dlugiego-Kalejt, Blizna i Blizienka, Tobołowa oraz rzeki Blizny, czyli wód należących do dorzecza Wisły. Przechodzi następnie puszczą przez dział do doliny Czarnej Hańczy, a wiec zlewni Niemna. Właśnie tą rzeką przebiegała przez trzy wieki granica miedzy dwoma pasami podzielonej w 1559 roku Puszczy Grodzieńskiej - przełomskim i perstuńskim. Przekroczywszy most pod Sernetkami znajdziemy się na lewym brzegu Hańczy, czyli na terytorium dawnej Puszczy Przełomskiej i pozostawać będziemy na nim aż do Rygoli, by na koniec powrócić znowu na obszar perstuński kompleksu leśnego.

Przechodzić będziemy po obszarze dość wcześnie zagospoda­rowanym przemysłowo. Wokół bud rudników, smolarzy, węglarzy, drwali zaczęli się gromadzić pierwsi osadnicy i wyrabiali las na pola. Powstały w ten sposób duże polany wokół Szczebry, Strękowizny, Danowskich, Monkiń, Tobołowa, Sernetek, Frącek, Mikaszówki. Puszczę wykorzystywano wszechstronnie, tak w czasie pokoju, jak i pomorów oraz wojen. Dawała ona schronienie cywilom i partyzantom. Po drodze miniemy kilka miejsc upamiętniających te wydarzenia historyczne. Poznamy też tereny osadnictwa późnego, powstałego na słabych, piaszczystych glebach z osad strażników leśnych.

Teren jest dobrze przygotowany do pełnienia funkcji turysty­cznych. Są na nim pola namiotowe, stanice wodne (w drugiej części trasy), pokoje gościnne u rolników, ale też punkty gastronomi­czne i sklepy spożywcze. Najlepiej długą marszrutę podzielić na trzy etapy: Augustów-Danowskie (23 km), Danowskie-Frącki (21 km), Frącki-Mikaszówka (19 km). Gorzej tu z połączeniami PKS; bezpośrednie i częste mają tylko Frącki i Mikaszówka. Z innych punktów trzeba dochodzić do przystanku kilka kilometrów (jak na przykad z Danowskich). Szlak - poza fragmentem przejścia przesiekami leśnymi w rejonie Monkiń i Tobołowa (można je jednak objechać) - dostępny jest dla roweru na zdecydowanej większości kilometrażu. Ma też dobre odcinki dla narciarzy.

0,0 [61,9] km. Początek szlaku - przy tablicy informacyjnej obok hotelu ?Hetman". Tu rozpoczynają się także szlaki: zielony (do Mikaszówki) i niebieski (do Pluszkiejm). Po 20 m szlak zielony odchodzi w prawo. My za pozostałymi znakami idziemy wprost, by 180 m dalej skręcić w szosę asfaltową (Rzeszów-Suwałki-Budzisko). Z prawej strony w tył widoczny jest przystanek PKP Augustów-Port i Jezioro Białe (zatoka Orzechówka). Towarzyszy nam (z prawej) linia kolejowa Białystok-Suwalki.

0,9 [61,0] km. Most na Klonownicy, za nim leśniczówka. Po 200 m mamy zajazd ?Rospuda", za którym szlak niebieski schodzi w lewo. Po kolejnych 200 m skręcamy z szosy w prawo, w żwirówkę do Strekowizny, i pokonujemy przejazd kolejowy. Na rozdrożu (50 m dalej) idziemy w prawo (dolną drogą), po 100 m także w prawo. Zagłębiamy się w las zrazu z domieszką olchy, potem sosnowy. Towarzyszy nam linia elektryczna.

1,9 [60,0] km. Po prawej stronie stoi krzyż w miejscu znalezienia zwłok Józefa Regulskiego, taksówkarza z Białegostoku, ofiary ohydnego mordu (1 VI 1994 roku). Wśród sosen widać dużo brzóz.

2,85 [59,05] km. Z lewej strony, na wzniesieniu, rośnie sosna kołnierzykowata - pomnik przyrody. Po 350 m mijamy drogę prowadzącą w prawo (do punktu czerpania wody), którą można dojs'ć do Jeziora Białego i wędrować ścieżką nadbrzeżną równolegle do szlaku (uwaga! przechodzi się wówczas przez prywatne pola biwakowe).

4,5 [57,4] km. Dochodzimy do gajówki Wielkie Pole; z prawej strony w głębi znajduje się ośrodek kempingowy ?Ostry Róg" i sezonowa kawiarenka. Warto popatrzeć na Jezioro Białe. Po drugiej stronie widoczne są augustowskie Koszary, WDW, półwysep Dąbek, na lewo - półwysep Lisi Ogon z prawej - wysepka nazywana przez żeglarzy ?Rób co chcesz". Przed płotem gajówki skręcamy z drogi głównej na północ (w le­wo) i trzymamy się konsekwentnie tego kierunku. Wokół bór sosnowy z brusznicą w runie. Po 450 m napotykamy ogrodzony teren (szkółka).

5,2 [56,7] km. Przy słupku oddziałowym 223/229 na krzyżówce rozpoczyna się rezerwat ?Jezioro Kalejty". Idziemy prosto nad brzeg jeziora i skręcamy w prawo, w wąską ścieżkę wzdłuż akwenu (zatoka Kaleta). Po 50 m dochodzimy z powrotem do leśnej drogi.

5,55 [56,35] km. Tablica informacyjna rezerwatu. Odtąd idziemy ścieżką wzdłuż brzegu zatoki. Mijamy drzewiaste jałowce. Po 200 m widać przewężenie. Z prawej strony mamy okopy radzieckie z 1944 roku. Dużo tu widłaków. Potem kierujemy się na mniej wytrasowaną drogę (w lewo).

7,0 [54,9] km. Dochodzimy do Bawolego Rogu, półwyspu w kształcie zgodnym z nazwą, o długości około 200 m. Leśnicy wzbraniają wejścia na jego koniec. Po 800 m marszu schodzimy z podstawy półwyspu, wybierając na rozdrożach kierunek w lewo. Po minięciu kolejnego rozdroża oglądamy z lewej strony cypel Bawolego Rogu.

8,3 [53,6] km. Na rozdrożu, wybieramy lewe ramie i po 700 m odchodzimy od jeziora. Możemy tu podziwiać stanowiska roślin chronionych, na przykład arniki górskiej i sasanki. Po 150 m przecinamy znaczoną białymi strzałkami leśną ścieżkę dydaktyczną, biegnącą prostopadle przesieką. Siedemnaście tablic poglądowych zapoznaje z życiem i budową lasu, gospodarką leśną, historią puszczy. Pokazują miedzy innymi: właściwości drzew, role mrówek i martwych drzew, urządzenia gospodarki łowieckiej, pułapki na szkodniki. Na trasie można zobaczyć jeziorko dystroficzne z olbrzymim żeremiem bobrowym oraz rezerwat .Jezioro Kalejty". Ten okrężny, dwuipółkilometrowy szlak bierze swój początek przy odległej stąd o kilometr leśniczówce Białe. Po następnych 150 m wychodzimy na żwirowany gościniec z Prze więzi do Strekowizny i skręcamy w lewo. Ponownie natykamy się na ścieżkę dydaktyczną, za którą mamy tablice informacyjną rezerwatu. Jest tu ładny widok na Długie w miejscu zwanym Zgon. Wokół nas las mieszany.

10,6 [51,3] km. Na kolejnym rozdrożu skręcamy w lewo (droga w prawo wiedzie na Danowskie); 500 m dalej (znowu rozdroże) idziemy w prawo. Po 100 m wychodzimy na skraj lasu; z lewej widzimy krzyż drewniany, za nim - gospodarstwa wsi Strękowizna (przy nich pole namiotowe).Wedrujemy skrajem lasu i pól. Pół kilometra dalej, na krzyżówkach przy słupku oddziałowym 220/194, wchodzimy prosto w las. Przeważa bór mieszany świeży, dużo w nim borówki czernicy.

12,6 [49,3] km. Wychodzimy z lasu przy leśniczówce Blizna (z prawej strony); z lewej stoi krzyż drewniany oraz uszkodzony stary, betonowy drogowskaz. Droga łączy się tutaj z szerszym trak­tem. Przed nami domy Strekowizny. Idziemy w prawo. Mijamy kilka gospodarstw i starą, sękatą sosnę. Po 300 m przekraczamy mostek na wijącej się Bliźnie.

13,9 [48,0] km. Na rozdrożu kierujemy się w prawo. Idziemy wśród pól. Z prawej rośnie las brzozowo-olszowy. Po 600 m mijamy obejście z krzyżem drewnianym; 100 m dalej (na rozdrożu) skręcamy w prawo i opuszczamy Strękowiznę. Odtąd trzymamy się głównej drogi. Wokół ciągną się bory - na przemian czernicowe i brusznicowe, a także wilgotne, bogate w mchy i widłaki. Po 500 m przy maliniaku skręcamy w prawo; 300 m da­lej na rozdrożu (słupek oddziałowy 96/95/80) mijamy słup drogowy z 1935 roku z betonu (droga w lewo idzie do wsi Blizna). Po 500 m natykamy się na żwirówkę prowadzącą z Nowinki do Danowskich. Idziemy nią w prawo.

17,0 [44,9] km. Las zmienia charakter. Z lewej strony pojawia się ols (niedaleko płynie Blizna), z prawej - bór mieszany świeży. Po 200 m mijamy uprawy leśne. Za górką z lewej strony, kilkadzie­siąt metrów od drogi, gdzie rośnie róża szypszyna, znajduje się cmentarz wojskowy z pierwszej wojny światowej. Po 250 m wychodzimy na most betonowy na Bliźnie. Z rozdroża żwirówek wybieramy idącą na północ (w lewo). Z lewej strony rośnie las mieszany z dużą ilością brzóz, z prawej - świerki.

18,1 [43,8] km. Na rozdrożu dróg żwirowych skręcamy w pra­wo. Początkowo przechodzimy przez młodniaki, następnie przez las starszy z okazałymi świerkami.

20,8 [41,1] km. Z prawej widać jezioro Busznica. Idziemy równolegle do jego brzegu. Po 300 m drogi, przy punkcie czerpania wody, znajduje się miejsce do odpoczynku. Pojawiają się z obu stron drogi uprawy leśne. Po 200 m mijamy (po lewej) polanę i paśnik. Otaczają nas bory świeże i wilgotne.

22,7 [39,2] km. Dochodzimy do gościńca z Podnowinki do Danowskich i Kopanicy, łączymy się ze szlakiem niebieskim (Suwalki-Danowskie) i skręcamy w prawo. Po 200 m pojawiają się pierwsze domostwa (letniskowe) wsi Danowskie, za którymi dostrzegamy oczko lodowcowe. Przy betonowym drogowskazie z 1935 roku (na krzyżówce) skręcamy w lewo. Mijamy punkty małej gastronomii. Z lewej strony widoczne jest jezioro Blizno.

23,3 [38,6] km. Przechodzimy po mostku żelbetowym strugę łączącą je z widocznym po prawej Blizienkiem. Za nim znajduje się węzeł szlaków: początek czerwonego (do Krusznika) i czarnego (do Suchej Rzeczki) oraz koniec niebieskiego (z Suwałk). Gos­podarstwa giną ws'ród domków letniskowych. Z lewej widać jezioro Blizno, z prawej (w obejściu) - krzyż drewniany. Po 450 m schodzimy ze żwirówki w prawo, w drogę polną, opuszczamy znaki czerwone i idziemy miedzy s'cianą lasu a polami. Towarzyszy nam linia energetyczna.

24,7 [37,2] km. Z prawej strony widzimy ambonę myśliwską. Wchodzimy w las mieszany, w którym spoza sosenek wyzierają olchy, leszczyny, dęby. Po 200 m skręcamy na rozdrożu w prawo. Po 500 m pojawia się kolejna ambona, pola uprawne wsi Da-nowskie i gajówka Czerwony Krzyż. Po 100 m (na rozdrożu) w gradowym lesie skręcamy w lewo, w tzw. Pawełkową linie.

26,1 [35,8] km. Osiągamy granice Wigierskiego Parku Narodowego (tablica). Jest tu miejsce odpoczynku. Skręcamy w prawo, w przesiekę. Po 20 m, przy słupku oddziałowym 51/77/76/264, skręcamy w lewo - także w przesiekę, a następnie w prawo - ma­ło przetartą drogą leśną i dalej prosto przez wilgotny las. Z prawej strony pojawia się mała łączka. Wkrótce wychodzimy na uprawę leśną. W połowie jej długości odchodzi w lewo droga oddziałowa, skręcamy w nią, a po 200 m przekraczamy krzyżówkę. Idziemy przez las gradowy z partiami bagiennymi.

27,5 [34,4] km. Osiągamy kolejną linie poprzeczną przy dąbku i skręcamy w prawo. Po 450 m dochodzimy do płotu okalającego pola wsi Tobolowo i idącej wzdłuż niego drogi leśnej. Przekraczamy ją i bezdrożem przy skraju pól po 150 m wychodzimy na szosę asfaltową, prowadzącą z Bryzgla do Macharc. Skręcamy w prawo. Po 100 m mijamy nieczynną żwirownię.

28,7 [33,2] km. Wchodzimy między zabudowania wsi Tobolo­wo, mijamy wylot drogi do Kopanicy. Spotykamy znaki czarne, które krótko będą nam towarzyszyć. Po 400 m

29,4 [32,5] km. Przy samotnym gospodarstwie opuszczamy asfalt i skręcamy w drogę leśną w lewo, a następnie ostrzej w tym sa­mym kierunku, w drogę mało wyjeżdżoną. Idziemy przez stanowiska borowe, trzymając się dotychczasowego kursu. Po 300 m marszu skręcamy na rozdrożu w prawo. Rośnie tu bór mieszany świeży. Idziemy cały czas drogą lepiej przetartą. Po 400 m, przy gęstej drągowinie, skręcamy w prawo. Potem spotykamy starsze partie lasu, przedzielone młodnikami.

31,5 [30,4] km. Mijamy krzyżówki. Po 100 m osiągamy szerszą drogę leśną i skręcamy w lewo, a po 300 m wychodzimy na śródleśne pólko. Z prawej stoi ambona myśliwska; 100 m dalej przekraczamy tory nieczynnej kolejki wąskotorowej. Idziemy prosto duktem leśnym. Niebawem mijamy słupek oddziałowy 237/215/250. 33,2 [28,7] km. Kolejne przecięcie kwartałów (z lewej słupek 237/373/374/236), a 100 m dalej - miejsce odpoczynku i tablica Wigierskiego Parku Narodowego. Na drogowskazie możemy się zorientować, ile mamy jeszcze do przejścia: Sarnetki - 3,1 km, Frącki - 10,4, Tobołowo - 4,1 km, Danowskie - 9,6 km. Idziemy przez starodrzew sosnowo-świerkowy.

34,7 [27,2] km. Osiągamy drogę ze słupami telefonicznymi (trakt Macharce-Sernetki) i skręcamy w lewo. Idziemy laskiem (drągowiną) sosnowo-świerkowym z dużą ilością brzóz i dębów.

35,9 [26,0] km. Dochodzimy do gościńca z Tobolowa do Sernetek. Kończy się tu las. Wychodzimy na pole. Z prawej strony widoczne są pierwsze domy Sernetek. Niedaleko stąd (w lewo) można dojść do miejsca pamięci narodowej - mogiły powstańców z oddziału Feliksa Szukiewicza z lipca 1863 roku (uwaga, znajduje się on w obrębie rezerwatu ścisłego ?Semetki"). Po drodze do niego rośnie (w oddaleniu) ciekawy pomnik przyrody - drzewiasty jałowiec. Szlak wiedzie gościńcem w prawo.

36,3 [25,6] km. W centrum Sernetek znajduje się węzeł szlaków (czerwony: Wysoki Most-Wysoki Most), drogowskaz oraz krzyż kowalski w kamiennej oprawie (pamiątka wsi z 1938 roku). Po prawej stronie wisi na drzewie skrzynka pocztowa, po lewej (w głębi) widać wieżę na węże strażackie. Idziemy dalej w prawo ulicą wiejską. Towarzyszą nam znaki czerwone. Po 500 m schodzimy ze żwirówki w lewo i wędrujemy wzdłuż linii energetycznej. Z prawej strony mamy widok na dolinę Wierchstawu. Idziemy miedzą na zapleczu gospodarstwa przez młodniki (lasanki), za budynkami schodzimy (w prawo) do żwirówki.

37,3 [24,6] km. Skręcamy w lewo i idziemy wśród pól do las­ku sosnowego. Po 400 m stajemy na moście na Czarnej Hańczy. Ładny stąd widok na meandrującą rzekę. Kilkadziesiąt metrów da­lej szlaki rozdzielają się; czerwony prowadzi (w lewo) do pobliskiego Studzianego Lasu. Jest tu miejsce do odpoczynku. Skręcamy w prawo, w żwirowaną drogę, biegnącą ponad doliną rzeki. Wokół mamy las sosnowo-świerkowy, o bogatym podszyciu, z leszczynami, wśród których wypatrzyć można lilię złotogłów.

39,6 [22,3] km. Z prawej strony otwiera się wolna przestrzeń (łączka); widzimy stąd zakole rzeki, a za nią - wieś Gulbin. Po 200 m wchodzimy do Tartaczyska (tablica). Za pierwszymi zabudowaniami (po prawej) widoczne jest torowisko nieczynnej kolejki wąskotorowej oraz dwa mosty: zdezelowany kolejowy i nowy (betonowy) drogowy. Za mostem, skręcając w prawo, można dojść do wsi Gulbin, w której mieszka rzeźbiarz ludowy, Franciszek Masalski. Idziemy prosto szerokim gościńcem. Mijamy z prawej zabudowania, z lewej - pola; następnie leśnictwo Gulbin, za którym są ładne widoki na Hańcze. Zwraca uwagę stary, drewniany krzyż w ogrodzeniu (po prawej).

40,4 [21,5] km. Z lewej strony mijamy samotny dąb, drugi po 300 m; a po prawej (przy zabudowaniu) - rozłożystą lipę. Opuszczamy Tartaczysko. Idziemy wśród pól. Z lewej strony widać w oddaleniu gospodarstwa Frącek.

42,8 [19,1] km. Przekraczamy szosę asfaltową Augustów-Ogrodniki. Nadal idziemy żwirówką. Niedaleko widoczna jest stacja benzynowa. Przy szosie, w odległości 300 m, znajduje się sklep spożywczy i przystanek PKS w kierunku Sejn, a 800 m dalej - w kierunku na Augustów (w miejscowości Głęboki Bród). Z prawej są pola, z lewej lasek sosnowy.

43,2 [18,7] km. Przy krzyżu drewnianym z 1991 roku wchodzi­my miedzy zabudowania Frącek. Po 100 m, z rozdroża w centrum wsi (z prawej ulica wiodąca do szosy), idziemy wprost na przepust na rzeczce Wierśniance. Po 300 m, za budynkami, szosę przecina droga polna, biegnąca miedzy lasankami. Idąc nią w lewo, a potem skrajem lasu, można nad samą Wierśnianką zobaczyć w wąskim kanionie efekty działalności bobrów (wiele tam i żeremi).

43,7 [18,2] km. Dochodzimy do ściany lasu, szosa idzie prosto do Okółka; tu skręcamy w prawo, w węższą żwirówke. Po 400 m wchodzimy w las; a po kolejnych 200 m mamy zjazd do Stanicy Wodnej PTTK Frącki, gdzie sezonowo prowadzona jest stołówka. Warto zejść tu nad malowniczy, wysoki brzeg rzeki, by podziwiać jej zakola. Szlak wiedzie prosto. Po 250 m (na rozdrożu) strzałka kieruje do punktu czerpania wody. My idziemy lepiej wyjeżdżonym, lewym ramieniem.

45,5 [16,4] km. Na rozwidleniu, przy rosochatej brzozie, skrę­camy w prawo i wychodzimy na skraj lasu. Mamy przed sobą szeroką przestrzeń doliny Czarnej Hańczy (pola i pastwiska). Widoczne stąd domy należą do przysiółka Adamowe Łączki (kolonia Frącek), który powstał z osady strażnika leśnego na początku XIX wieku. Idziemy teraz wzdłuż lizjery lasu.

46,2 [15,7] km. Mijamy z prawej strony samotne zabudowanie i ambonę myśliwską. Po 350 m droga skręca w las (w lewo). Po 150 m, na rozwidleniu, schodzimy w prawo i idziemy przez bór świerkowy. Po 500 m osiągamy szeroki gościniec i skręcamy w prawo, a po następnych 500 m (przy młodniaku) tablica informuje, że las nale­ży do leśnictwa Okółek (nadleśnictwo Pomorze).

49,1 [12,8] km. Początek wsi Okółek. Po lewej stronie stoi krzyż drewniany, a na okazalej sośnie wisi kapliczka szafkowa. Droga w lewo prowadzi do byłej gajówki Ostęp; można nią dojść (300 m) do dębu - pomnika przyrody, za którym (100 m) rośnie wyjątkowo piękny okaz sosny kołnierzykowatej. Mijamy budynki leśnictwa; przed ostatnim - stary krzyż drewniany. Z prawej strony, za firanką z sosen, widać gospodarstwa.

50,1 [11,8] km. Na rozdrożu skręcamy w lewo. W prawo można dojść po 500 m do mostka, z którego roztacza się widok na niezwykle zawiłe meandry Czarnej Hańczy, od których wzięła nazwę miejscowość, powstała już w XX wieku z wcześniejszej osady leś­nej. Za mostkiem znajduje się sezonowy punkt małej gastronomii, oferujący miedzy innymi placki ziemniaczane i jagodzianki. Idzie­my szeroką żwirówką. Mijamy niedawną gajówkę.

50,35 [11,55] km. Z lewej strony oglądamy zabytek przyrody - okazały dąb. Z prawej widać rozległe łąki. Po 350 m wchodzimy w las mieszany. Mijamy stary krzyż drewniany. Pół kilometra dalej przekraczamy krzyżówkę z drogą mniej ważną. Idąc w prawo, można przy gospodarstwach wsi Dworczysko oglądnąć piękną panoramę zakola Czarnej Hańczy. Szlak idzie prosto. Prześwitują pola.

51,8 [10,1] km. Wchodzimy do Dworczyska zabudowanego z prawej strony drogi (przeważnie domy drewniane), z lewej ciągnie się las.

52,4 [9,5] km. Z prawej strony na górce wznosi się wysoki krzyż drewniany. Kończą się tu zabudowania wsi, a 50 m dalej jest rozdroże. W prawo odchodzi droga na most na Czarnej Hańczy i dalej - do Strzelcowizny lub Mikaszówki. Skręcamy w lewo. Po 200 m przechodzimy upust na Krejwelance i mijamy zabudowania leśnictwa Dworczysko.

52,8 [9,1] km. Po prawej - nowa leśniczówka. Tuż za nią zau­ważamy piękny, rozłożysty dąb. Przechodzimy kolejne rozwidlenia; najpierw gwałtownie w lewo odchodzi tzw. droga berżnicka (idziemy prosto), następnie za przepustem na strudze - droga na Puchanne (łąki); my trzymamy się prawego ramienia, wyznaczonego drogowskazem na Brożane i Rygol. Na następnym rozwidlenieniu (po 100 m) w prawo odchodzi żwirówka do Rygoli, na tzw. Sawonia Mostek. Tym razem idziemy lewym ramieniem na Brożane. Piaszczysty trakt prowadzi przez bory z chrobotkiem w runie; przeważają w nich bardzo młode drzewostany. Od drogi odgradza je szpaler brzóz. Mijamy przesiekę (oddziałów 839 i 880). Po 500 m przechodzimy żyźniejszą partie starszego boru (z wieloma świerkami). Potem towarzyszą nam znowu młode drzewostany sosnowe.

54,4 [7,5] km. Za porębą (z lewej strony) przechodzimy rozdroże. Idziemy prawym ramieniem. Przekraczamy przesiekę (słupek oddziałowy 917/940). Znowu dominują sosnowe młodniaki lub drągowiny. Po 800 m pojawia się górka, z prawej - obniżenie, gdzie rośnie trochę świerków.

56,1 [5,8] km. Dochodzimy do szerszej drogi żwirowej (tzw. Kurzyniec), w lewo drogowskaz kieruje do Gib (12 km). Nawiązujemy kontakt ze szlakiem czerwonym. Skręcamy w prawo. Po 50 m droga w lewo prowadzi do osady Brożane (2 km). Jesteśmy niedaleko (ok. 300 m) od zatorfionej zatoki Maśnica, stanowiącej zachodni kraniec malowniczego Jeziora Brożanego. Idziemy prosto. Mijamy młodniaki i drągowiny sosnowe. Po 300 m drogę przecina linia energetyczna.

56,65 [5,25] km. Krzyżówka dróg. Z lewej strony wisi na starej sośnie kapliczka szafkowa. Szlak czerwony biegnie prosto. My skręcamy w prawo. Obniżenie terenu prowadzi do rynny sześciohektarowego jeziorka Krejwelanek - zabagnionej ostoi ptactwa (około 600 m). Rośnie tu prześwietlony bór sosnowy, który potem znowu zmienia się w młodniaki i drągowiny.

57,8 [4,1] km. Za firanką starszych drzew pojawia się Jezioro Płaskie. Wkrótce idziemy wzdłuż płotka okalającego pole biwako­we z miejscem do odpoczynku oraz kąpieliskiem. Dobra stąd wi­doczność na jezioro. Rosną tu stare sosny i świerki. Bór zmienia charakter na czernicowy.

58,8 [3,1] km. Przecinamy przesiekę z idącą w prawo linią energetyczną. Teren stopniowo opada w dół ku dolinie Czarnej Hańczy. Po 600 m wchodzimy na punkcie wysokościowym na rozdroże. W prawo prowadzi żwirówka na Dworczysko przez Sawonia Mostek. Można cofnąć się tą drogą na zachwycające łąki nadhańczańskie: Stary Piecek (z dębami stupięćdziesięcioletnimi), Binduga Płaska (teraz obozowisko harcerskie), Czamrucha (z pięcioma starymi dębami i jesionem). Idziemy prosto. Po 500 m wychodzimy na otwartą przestrzeń - wygon zamieniony na wiejskie boisko. W lewo drogowskaz kieruje (200 m) do miejsca mogił ofiar dulagu, czyli obozu przejściowego dla jeńców radzieckich, przetrzymywanych tu w czerwcu i lipcu 1941 roku. Kryją one około trzech tysięcy zwłok.

60,2 [1,7] km. Początek wsi Rygol. Z lewej strony oglądamy przy gospodarstwie piękne lipy. Przeważa zwarta zabudowa drewniana. Idziemy prosto przez górkę, z której otwiera się rozległy widok na dolinę Czarnej Hańczy. Po prawie 100 m osiągamy żwirówkę łączącą leśnictwo Muły z Mikaszówką i skręcamy w prawo.

60,4 [1,5] km. Most żelazobetonowy na przekopie Szlamicy, a po 100 m - następny na Czarnej Hańczy. Warto z nich obejrzeć wspaniale widoki na meandrującą rzekę. Po minięciu drugiego można zejść w lewo ścieżką i dojść do malowniczej śluzy Sosnówek, postawionej niedaleko od ujścia Hańczy do Kanału Augustowskiego. Szlak idzie prosto na wzgórza po­rośnięte borem mieszanym świeżym.

61,4 [0,5] km. Wkraczamy do Mikaszówki, wsi podobnego charakteru co poprzednia. Z prawej strony znajduje się cmentarz, na którym można zobaczyć ciekawe krzyże kowalskie, pojedyncze odlewy z Huty Sztabińskiej. Znajduje się tu mogiła legendarnego dowódcy oddziału AK - ?Żwirki" (Witolda Pieleckiego), poległego podczas nieudanej zasadzki na żandarmów niemieckich przy drodze do Augustowa (od niedawna jest w tym miejscu pomnik) w kwietniu 1944 roku.

61,9 [0,0] km. Szlak kończy się na trójkątnym placyku przy rozdrożu dróg, ozdobionym gipsową figurą Matki Boskiej. Biorą tu początek szlaki - niebieski i zielony - do Augustowa. Obok, a także przy szosie do Augustowa, skorzystać możemy z małej gastronomii.